Pinhani güzel grup. Hâlden anlayanlardan... "Durup düşünmeye zamanın olur mu?" diye soruyorlar ya hani, olmuyor hakikaten. Tam bir sene olmuş bugün toprağın altı ile üstünün muhasebesini yapmaya başlayalı. Geriye pek çok hatıra kalmış belki de ama o kişiye ait benimle en alakasız şeye bağladım tüm anıları. Bir yüzük... Koklamaya kalksan kokusunu vermez sana; görmüş geçirmişliği çoktur, sorsan anlatacağı epey vardır ama dili yok heyhat.

İnsan alışıyor. Unutmuyor ama alışıyor. Unutsa koymayacak belki ama alışmak çok koyuyor işte. Daha bir sene öncesine kadar sarılabildiğin, yanında olmaktan mutluluk duyduğun insanın artık olmayışına alışmak canını çok sıkıyor insanın. Bir vakit gelip de anıların bile sönmeye başlayacak oluşu gerçeğiyle yüzleşmenin hissettirdiklerini ise tarif etmeye imkân yok.

Nesnelere anlam yükleyenlere gülerdim. Artık gülünecek bir hâldeyim; sonsuza kadar...